Iwan Sołoniewicz (1891-1953)
– rosyjski pisarz emigracyjny, dziennikarz, publicysta, działacz społeczno-polityczny i sportowiec. Uczył się w gimnazjum w Grodnie, w 1912 roku zapisał się na wydział prawa Uniwersytetu Petersburskiego. Stawiał pierwsze kroki w dziennikarstwie, a także grał w piłkę nożną. W 1916 został zmobilizowany do armii rosyjskiej, a po rewolucji bolszewickiej wyjechał do Kijowa, gdzie związał się z Białymi. Przeprowadził się niedługo potem do Odessy, zostając robotnikiem. W 1930 objął funkcję inspektora kultury fizycznej w stowarzyszeniu spółdzielczości przemysłowej. Podczas licznych podróży po ZSRR oglądał z bliska sowiecką rzeczywistość. Postanowił uciec z kraju do Finlandii. Podjął dwie próby, które okazały się nieskuteczne – został skazany przez władzę na 8 lat łagrów. Trafił do obozu w Karelii, skąd uciekł do wymarzonej Finlandii. Tutaj szybko zaangażował się w działalność opozycyjną i dysydencką. Zmarł w Urugwaju. Autor wydanej w Ośrodku KARTA książki Rosja w łagrze.
Książki:
