Stanisława Sowińska (1912–2004)
– polska działaczka partyjna i pisarka. Urodziła się jako Necha Zalcman w łódzkiej rodzinie robotniczej. Ukończyła siedem klas szkoły powszechnej; pracowała w fabrykach włókienniczych i metalowych. Od 1934 roku należała do Komunistycznej Partii Polski, w latach 1938–39 przebywała w więzieniu. Pierwsze lata wojny spędziła pod władzą sowiecką, następnie uratowała się z Zagłady na Białorusi. W 1942 roku przedostała się do Warszawy, gdzie po pewnym czasie została kierowniczką Sekretariatu Oddziału Informacji (wywiadu) Gwardii Ludowej. Po wojnie była oficerem do specjalnych zleceń Mariana Spychalskiego, a w latach 1946–48 szefową Biura Studiów Głównego Zarządu Informacji WP. W październiku 1949 została aresztowana, stając się jedną z ofiar czystki w poszukiwaniu „wroga wewnętrznego” w szeregach Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zwolniona została w grudniu 1954. Po krótkim okresie pracy w PWN utrzymywała się z renty i twórczości literackiej. Od 1981 roku przebywała na emigracji we Francji, gdzie zmarła. Autorka książki Gorzkie lata wydanej w wydawnictwie Ośrodka KARTA w 2017 roku.
Książki:
