Oś czasu
  • Po 1989
DziennikiŚwiadectwa

Wydawca: Ośrodek KARTA

Koncepcja, wstęp: Zbigniew Gluza

Opracowanie: Maciej Kowalczyk, Anna Richter

Opracowanie graficzne: rzeczyobrazkowe.pl

Warszawa 2020, wydanie II

Oprawa miękka, 184 strony

ISBN 978-83-65979-90-2

Z serii: Poza seriami

Ogień Majdanu

Dziennik rewolucji 21.11.2013 – 22.02.2014

Cena:

29.90 

Opis książki

Trzy miesiące, które odmieniły Ukrainę – opowiedziane dzień po dniu, głosem ludzi, w których dokonuje się ta przemiana.

Zapisane na żywo doświadczenia pojedynczych osób – w formie nagrań, diariuszy, wspomnień czy wpisów internetowych – układają się w zbiorowy dziennik. Wielogłosowa, uniwersalna opowieść ukazuje fenomen ukraińskiego przełomu, zaczętego pokojowym wiecem w obronie proeuropejskiej orientacji kraju, a zakończonego zbrojnym powstaniem w Kijowie i obaleniem prezydenta-kryminalisty. To czas, kiedy Ukraińcy zaczynają mówić pełnym głosem o swym prawie do wolnego wyboru, o uczciwości, prawdzie, godności, a w końcu wychodzą na ulice w ich obronie – za każdą cenę. Powoływanie nowej Ukrainy zapisują oni sami, własnymi słowami – które nagle wtedy odzyskują znaczenie.

„Czemu nie uciekają? Wiem, czemu my nie uciekamy – przeszliśmy to, byliśmy tu od początku, byliśmy już zacięci. Ale ten cały naród – dla którego to pierwszy taki protest w życiu? Nie wiem i nie rozumiem dlaczego. Widocznie byli już tak rozeźleni, tak przywykli do przemocy – jak na wojnie, stopniowo przywykasz i się nie boisz. U tych ludzi zanikł strach.”
(20 lutego, Mychajło Swystowycz)

„Tak, ogień. To on wypalił wszystko, czego zdołał dosięgnąć. Ogień, dym, popiół, wiatr i sadza. Ogień, który spalił ostatnie mosty dla kompromisów.”
(21 lutego, Jurij Andruchowicz)

„Od Europejczyków odróżniała nas (między innymi) taka nieeuropejska cecha, jak zapominanie. Niemożność budowania ciągłej linii pamięci historycznej, przerywanie i zapominanie doświadczeń. A ten, kto słabo przyswaja lekcje historii, zostaje na drugi rok. […] To nie jest zwycięstwo, to tylko szansa. Jeszcze jedna. Wszystko to, co się stało, powinno zostać w naszej pamięci. Teraz (trzymam kciuki) – już na zawsze. […] Takiej szansy już nie będzie. Jeszcze jednej nie przeżyjemy.”
(22 lutego, Natalia Jeromenko)

 

Pełny opis

“Czemu nie uciekają? Wiem, czemu my nie uciekamy – przeszliśmy to, byliśmy tu od początku, byliśmy już zacięci. Ale ten cały naród – dla którego to pierwszy taki protest w życiu? Nie wiem i nie rozumiem dlaczego. Widocznie byli już tak rozeźleni, tak przywykli do przemocy – jak na wojnie, stopniowo przywykasz i się nie boisz. U tych ludzi zanikł strach.”
(20 lutego, Mychajło Swystowycz)

“Tak, ogień. To on wypalił wszystko, czego zdołał dosięgnąć. Ogień, dym, popiół, wiatr i sadza. Ogień, który spalił ostatnie mosty dla kompromisów.”
(21 lutego, Jurij Andruchowicz)

“Od Europejczyków odróżniała nas (między innymi) taka nieeuropejska cecha, jak zapominanie. Niemożność budowania ciągłej linii pamięci historycznej, przerywanie i zapominanie doświadczeń. A ten, kto słabo przyswaja lekcje historii, zostaje na drugi rok. […] To nie jest zwycięstwo, to tylko szansa. Jeszcze jedna. Wszystko to, co się stało, powinno zostać w naszej pamięci. Teraz (trzymam kciuki) – już na zawsze. […] Takiej szansy już nie będzie. Jeszcze jednej nie przeżyjemy.”
(22 lutego, Natalia Jeromenko)

Inne wersje językowe:

Inne z serii: Poza seriami

Czego nie pamiętamy Волинь 1943 – апогей Polacy na Wschodzie Planista Wołyń 1943 – apogeum Wilno 1915. Dzień po dniu Decyzje „Bora” Laboratorium urody Młodzi bohaterowie Związku Radzieckiego Klachy z Koszutki Grabież Ucieczka z Sowietów Przejście na cmentarz

Zobacz wszystkie...

promo

Koszt wysyłki: Orlen Paczka: 9.99 zł, Kurier: 15.99 zł

Pobierz za darmo