Tag: Polska

Polsko-litewska konferencja – 10.10.2018, Warszawa

Ład Europy Wschodniej. Polska i Litwa w monumentalnych „Dziennikach” Michała Römera

Ośrodek KARTA i Studium Europy Wschodniej zorganizowały polsko-litewską konferencję pod patronatem Ambasady Republiki Litewskiej: „Ład Europy Wschodniej. Polska i Litwa w monumentalnych Dziennikach Michała Römera”. Spotkanie odbyło się 10 października 2018  w Sali Balowej Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich na Uniwersytecie Warszawskim.

W czasie konferencji wysłuchaliśmy dyskusji z udziałem cenionych polskich oraz litewskich historyków. Dyrektor Instytutu Historii Litwy w Wilnie dr Rimantas Miknys oraz prof. Grzegorz Nowik z Instytutu Studiów Politycznych PAN dyskutowali o ładzie w Europie Środkowo-Wschodniej w kluczowym momencie formowania się niepodległej Polski i Litwy. Druga rozmowa, z udziałem prof. Alvydasa Nikžentaitisa z Wileńskiego Uniwersytetu Pedagogicznego oraz prof. Leszka Zasztowta ze Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, dotyczyła obrazu pogranicza litewsko-polskiego w oczach Michała Römera – człowieka, który określał siebie i jako Polaka, i jako Litwina. Spotkanie prowadził redaktor Marek Zając.

Link do transmisji: TUTAJ.

Dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Kultura – Interwencje 2018.

 

 

 

 

 

Opóźnione premiery „Dzienników” Michała Römera

Nowe tomy już jesienią!

Wszystkich zainteresowanych serią  „Dzienników” Michała Römera chcemy bardzo  przeprosić za opóźnienie wydawnicze.

Planowane daty premier kolejnych tomów:

  • tom IV – 20 września 2018
  • tom V – listopad 2018
  • tom VI – styczeń 2019

 

Cytatem Römera zapowiadamy wrześniowy tom IV, w którym autor dużo miejsca poświęca na stosunki polsko-litewskie po roku 1920 (czyli tzw. buncie Żeligowskiego na Wileńszczyźnie).

„Nie jestem bowiem ani wyłącznie Litwinem, ani wyłącznie Polakiem. Polacy mogą się złościć na Litwinów i jest im z tym dobrze. Litwini mogą się złościć na Polaków i jest im również dobrze. Ja zaś, jak jakiś żubr szczątkowy, jak ostatni Mohikanin wymierającej rasy krajowej, kocham zarówno Litwinów i Polaków i nie umiem nienawidzić jednostronnie jednych lub drugich. Dla mnie więc osobiście ten zatarg jest tragedią i wszystko, co dolewa oliwy do ognia i jątrzy, boli mnie niewypowiedzianie. Czuję się samotny jak człowiek, którego rasa wyginęła i który sam jeden z niej pozostał, niezrozumiany już przez nikogo.

21 lipca 1921”