Konspiratorka z ulicy Walecznych

Opis książki

Wywiadowczyni Armii Krajowej, sanitariuszka i łączniczka w powstaniu warszawskim, odznaczona Orderem Virtuti Militari – historia niezwykłej kobiety, która rzuciła wyzwanie okupantowi, spisana w książce Konspiratorka z ulicy Walecznych.

Wspomnienia Izabelli Horodeckiej z lat 1939–45 obejmują wybuch wojny i niesienie pomocy rannym w szpitalach we wrześniu 1939, przystąpienie do AK oraz pracę wywiadowczyni w oddziale 993/W – udział w przygotowaniu ponad 20 akcji, których celem była likwidacja konfidentów i funkcjonariuszy niemieckiego aparatu represji, walkę w powstaniu warszawskim na Woli i Starówce, wydostanie się z Warszawy i przystąpienie do partyzantki. To opowieść o codzienności konspiracyjnej stolicy, specyfice oraz organizacji pracy oddziału wykonującego wyroki sądu podziemnego, w którym bardzo ważną rolę odgrywały kobiety. Spisane tuż po wojnie wspomnienia uzupełniono fragmentami z wielogodzinnych relacji biograficznych Autorki oraz kodami QR umożliwiającymi odsłuchanie części z tych historii mówionych. 

Do naszych obowiązków należało przygotowanie likwidacji osoby, na którą był wydany wyrok. W tym celu należało rozpoznać sytuację pod każdym względem. Jak mieszka, gdzie się porusza – i w oparciu o te wiadomości zastanowić się nad sposobem podejścia do likwidacji. Następnie należało przekazać swoje spostrzeżenia dowódcy i być pomocną przy samej akcji […]. 
Izabella Horodecka

Nowe wydanie opatrzone jest przypisami, posłowiem historycznym dr. Michała Siedziako i notą edytorską, nowym wyborem archiwalnych fotografii i dokumentów, dodatkiem z opisem udziału Autorki w zamachu na Józefa Retingera oraz QR-kodami, które prowadzą Czytelników do fragmentów dźwiękowych wybranych z dwóch wielogodzinnych relacji biograficznych Izabelli Horodeckiej – nagranej w 2005 i 2006 roku przez Tomasza Żylskiego dla Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego oraz w 2008 roku przez Pawła Pięciaka dla Archiwum Historii Mówionej DSH i Ośrodka KARTA.

Izabella Horodecka (1908–2010)

Urodziła się w Moskwie, w 1919 roku przyjechała z rodziną do Warszawy. Jako siostra operacyjna przed wojną pracowała w Szpitalu Ujazdowskim (w sierpniu 1939 zmobilizowana), potem szpitalu polowym, z którym została ewakuowana na Wschód (wróciła do Warszawy na początku listopada). Od kwietnia 1942 zaprzysiężona w AK, w latach 1943–44 wywiadowczyni w oddziale 993/W – zajmującym się wykonywaniem wyroków śmierci. W powstaniu warszawskim łączniczka i dowódczyni patrolu sanitarnego w kompanii „Zemsta” na Woli, następnie Starym Mieście, z którego przeszła kanałami na Żoliborz, by trafić do partyzantki. Po wojnie bezskutecznie próbowała wyjechać na Zachód, by połączyć się z mężem. Do późnych lat życia zaangażowana była w działalność PTTK oraz Polskiego Związku Kajakowego. Odznaczona m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari

Interesuje Cię konspiratorka? Okupacja niemiecka? Powstanie warszawskie? Historia mówiona? Sprawdź Egzekutora lub Konspirację warszawska 1939–1944